2 mei 2016

Over uitgaan, opgroeien en moedergevoel

Hoi

Zaterdag was het zover, mijn oudste zit nu in de groep van de jeugdbeweging die instaat voor de organisatie van DE Beachparty (opbrengst is voor het kamp). Hij is eerstejaar in die groep, dus 15 sinds een goede maand. Maar omdat ze erop staan dat alle leden helpen, werd zijn eerste uitgaan zaterdag. Echt uitgaan kan je het niet noemen, want uiteindelijk heeft hij de ganse tijd mee achter de bar gestaan om drank door te geven.

Het was toch wel een moeilijk moment, al hoop ik dat ze dat niet gemerkt hebben. Het is loslaten, op een moment dat ik in gedachten toch wel anders gepland had (niet uitgaan voor je 16 bent, eigenlijk was zijn eerste fuif gepland met de beach party volgend jaar)
Ook vermoeiend, want hij moest om 2 uur opgehaald worden (hele discussie, vooral omdat enkele van zijn leeftijds/klasgenoten dadelijk de nacht doortrokken) en om 6 uur werden alle leden terug verwacht om mee alles op te ruimen.

Ondertussen is het maandag en zit ik nog steeds te geeuwen, de vermoeidheid van die rare nacht is niet direct uit de kleren, maar mijn moedergevoel zegt dat we het er allebei nog redelijk goed vanaf gebracht hebben.

Al moet hij volgende week echt niet vragen om naar een fuif te gaan...

Greetz

1 opmerking:

  1. Oh, heel herkenbaar! Mijn zoon had een paar weken terug ook zijn eerste fuif, ook met de jeugdbeweging. Hij vond het niet zoals hij had gedacht, vooral de muziek vond hij maar niks...gelukkig maar (al zal dit maar voor eventjes zijn denk ik)

    BeantwoordenVerwijderen